Skąd się wziął zajączek wielkanocny

Zajączki wielkanocne na dobre wrosły już u nas w tradycję świąt Wielkiej Nocy. Można je znaleźć wszędzie – w dekoracjach świątecznych, kartkach z życzeniami, wystawach, reklamach. O ile jednak wielkanocna symbolika baranka i kurczęcia raczej nie przysparza większych problemów, to wiele osób zadaje sobie pytanie – skąd tak naprawdę wziął się tam zajączek?

Niektórzy współczesnego umiejscowienia zajączka w tradycji doszukują się już w mitologii. Pewnie dlatego, że z dawnych czasów pochodzi symbolika zająca jako zwierzęcia niezwykle płodnego. W starożytności uważano, iż mięso zająca to afrodyzjak. Później jego niezmierną płodność uczyniono symbolem obfitości i pomnażania dóbr, co znajdowało wyraz w przedchrześcijańskich rytuałach mających zapewnić urodzaj.

Skojarzenie zająca z Wielkanocą sięga kilka wieków wstecz, kiedy to pojawiły się obrazki przedstawiające te zwierzątko w sąsiedztwie jajek wielkanocnych. Nie wiadomo jednak do końca, gdzie jest źródło tej symboliki. Być może jest to nawiązanie do tradycji składania podatków w naturze.

Bardziej prawdopodobne jest to,że pojawienie się tego zwierzęcia zwiastuje wiosnę, a przecież Wielkanoc to jest święto ściśle związane z tą porą roku. W Polsce pewien związek z tradycją zajączka wielkanocnego ma też zwyczaj zwany „zajączek”, popularny w Wielkopolsce i na Śląsku. Nie jest to nasz rodzimy zwyczaj, ale przyszedł do nas z Niemiec.

Polega na tym, że po śniadaniu wielkanocnym domownicy udają się na poszukiwanie ukrytych prezentów. Poszukiwanie prezentów od zajączka to jedna z form obchodzenia ww. tradycji na Śląsku i w Wielkopolsce. W związku z tym ja zajączka obchodzę od dziecka. Pamiętam z przedszkola poszukiwania koszyczków ze słodyczami ukrytych na placu zabaw.

Źródło: Ekologia.pl